Hoe waren de opleervluchten? De eerste lossingsberichten stonden alweer op teletekst. We kunnen dus (eindelijk) nog eens op een normale manier met het seizoen van start gaan.
Heel wat liefhebbers herkoppelen rond 1 april de weduwnaars nog even, en laten ze nog enkele dagen broeden. Let op, best hooguit 5 dagen laten broeden want anders gaan ze een pen gooien. Bij de vitesse-spelers staan de weduwnaars echter al op scherp.
Het is best aardig voorjaarsweer maar misschien wel nog behoorlijk koud om met duiven te spelen. Van doorwinterde melkers kreeg ik vroeger altijd de raad, niet met duiven te vliegen zolang het geen 15 graden is. Er zit daar volgens mij inderdaad wel enige grond van waarheid achter. Niet zozeer die temperatuur is van kapitaal belang, dan wel de grote temperatuursverschillen die daarmee gepaard gaan. Deze tijd van het jaar is dit goed te merken wanneer U ’s morgens op de hokken komt. Het is er klam en kil. De duiven zitten er dan nog niet strak bij. Wie op de hokken verwarmingsplaatjes heeft die gekoppeld zijn aan een hygrostaat (zie een vorige bijdrage), merkt dat de plaatjes in de ochtenduren even aanslaan. Het klimaat op het hok is dan een stuk beter. Wie dit niet heeft (of wil) hoeft echter ook niet op zijn honger te blijven zitten. Op tijd uit de veren en na het schoonmaken even met de brander door de broedbakken. Het is meteen al veel behaaglijker op het hok, en op de koop toe is alles ook nog ontsmet! Wie niet groot is moet slim zijn, denk ik dan.
Mijn weduwnaars trainen al behoorlijk. Ze trekken goed en een uur vliegen is geen uitzondering. Ze mogen nadat ze getraind hebben nog even stoeien. Daarbij lopen ze in en uit het hok. Hier en daar rollen er al twee vechtend van de valplank. Dat zie ik graag. Ik neem er een beet om even te inspecteren hoe hij er al bij zit. Krijtwitte neusdoppen, een droog en brutaal oog, wat bloem op de pennen, geen slijm in de keel en een rustige niet al te grote ademhalingsspleet. Duiven met een grote, ronde ademhalingsspleet waar als het ware een boon door kan moet ik niet. Zijn pootjes zijn warm, hij zit ook al redelijk blank, en toch bevalt hij mij nog niet voor de volle honderd procent. En weet U waarom? Wanneer ik hem in zijn bak zet en zijn silhouet bekijk, is het nog geen cola flesje!!
Zo vroeg in het seizoen zitten de meeste duiven nog niet strak ik de hals. Ze hebben nog “een dikke nek”. Groot voordeel is wel dat die dikke nek bij hen spontaan weg gaat als de conditie nog wat toeneemt. Melkers met een dikke nek hebben dit over het algemeen voor de rest van hun leven!
Indien Uw duiven al een “dikke kop” hebben, moogt U zich terecht al wat meer zorgen maken. Daarbij zult U merken dat de dekveertjes over de gehoorgang niet strak zitten. Die veertjes staan als kleine spoilertjes overeind. Dit is niet goed. Vaak zult U dan ook moeten vaststellen dat de kelen wat rood zijn, en de ogen lijken wat vochtig. Wanneer we een duif haar beide ogen druppelen, moet die oogdruppel meteen wegtrekken en onmiddellijk te zien zijn in de bek. Dit is een goede controle. Heel wat duiven waarbij dit niet het geval is, zijn niet zuiver op de bovenste luchtwegen. Vaak horen we dan de klacht dat de duiven vlot na elkaar thuiskomen, maar net te laat. Als U dergelijke duiven week na week verder blijft spelen zonder iets te ondernemen gaan de prestaties nog meer achteruit en krijgen de duiven dikke koppen.
Vroeger kregen zulke duiven erg vaak een druppeltje Neo-Cortef oogdruppels toegediend. Het probleem was dan zo voorbij, maar let op!!! Dit product is nu verboden want het bevat cortisone en staat op de dopinglijst!!! Kom dus niet in de verleiding!!! U bent zelf verantwoordelijk voor wat U aan Uw duiven geeft, en nadien hoeft U niet af te komen met drogredenen. In de top tien van uitvluchten staan ondermeer “ik wist niet wat er in het flesje zat”, “mijn dierenarts wist niet dat het niet mocht”, “ik kreeg het van de buurman”, en sterker nog “ ik weet helemaal van niets”. Geen mens die daar geloof aan hecht. Iedere duivenarts weet erg goed wat wel en niet mag en zal zijn naam niet te grabbel gooien. Indien U echter ergens anders met Uw duiven ten rade gaat is dat Uw volste recht, maar neemt U risico. U gaat toch zelf ook niet voor een open hartoperatie bij de huisarts op de tafel gaan liggen?
Als de duiven nu last hebben van de bovenste luchtwegen, kunt U gerust nog een kuurtje geven. Voor het seizoen is dit in ieder geval het beste moment. Begin enkel met gezonde duiven aan het vliegseizoen, anders zal de extra inspanning en stress van de vluchten ze nekken. Gezonde duiven hebben ook meer weerstandsvermogen en kunnen meer hebben. Ze hebben niet vaak antibiotica nodig. Zo is de cyclus rond. Alles valt en staat bij de kwaliteit van de duif!
Een vijfdaagse antibioticakuur tijdens het seizoen heeft tot gevolg dat de duiven niet snel in topform geraken. Ik spreek bewust niet over de form verliezen, want duiven die antibiotica nodig hebben, beschikken over geen form!
Als Uw duiven nu nog met luchtwegproblemen kampen terwijl u nu reeds moest gaan spelen, heeft U te laat gehandeld en moet U even op de blaren zitten. De keuze voor het minst erge ligt dan voor de hand, dus toch het kuurtje en wat geduld hebben.
Er bestaat nogal wat antibiotica met werking op de luchtwegen. Denk maar aan tetracycline, oxytetracycline, doxycycline, erythrocine, spiramycine, lincomycine, spectinomycine, enrofloxacine enz… Naargelang het een infectie betreft met bepaalde kiemen, mycoplasmen, virussen of een menginfectie zal Uw duivenarts het verstrekte product aanpassen aan het gestelde probleem. Wie graag met een kanon naar een vlieg schiet, kan zelf experimenteren of de kant en klare producten kopen die zonder al te veel advies te koop zijn. U loopt dan wel sneller het risico dat na veelvuldig gebruik de efficiëntie afneemt door resistentievorming. Probeer dus het gebruik van antibiotica drastisch te beperken door nooit blind te kuren. Enig overleg is op zijn plaats om op de lange termijn niet in de problemen te komen.