Vraag: Het voorbije weekend was het een ramp met mijn jonge duiven. Nog nooit heb ik zoveel jongen verspeeld. Ze zaten nochtans goed naar mijn mening. Vorige week kregen ze nog een vitessevlucht van om en bij de 200 km. en maakten een goede uitslag! Kunnen duiven zo snel slecht komen te zitten dat ze zelfs niet thuisraken ? Ik kan het echt niet snappen.
Antwoord: Wanneer ik dit lees heb ik met u te doen, want niemand kweekt daarvoor jonge duiven. Als het echter een troost mag wezen, mij overkwam net hetzelfde! En ik had zelf en zeker kunnen controleren dat ze inderdaad goed zaten. Meteen dacht ik: waar zitten we nu met de flauwekul van jonge duiven niet verder meer te mogen spelen dan 400 km.? De verliezen zitten hem echt niet in de afstand. Dat is weer maar eens bewezen. Kijk maar naar de Belgen. Die houden op het einde van het seizoen echt niet minder jonge duiven over dan wij. Maar ze zitten wel al met hun jongen op Dourdan als wij het noodzakelijk vinden om van 140 km. nog maar eens terug te keren naar 110 km.! Na een maand vliegen zitten we nog altijd rond de kerktoren! We gaan zelfs vitessevluchten zoals La Ferte s/s Jouarre op 2 nachten mand vervliegen om toch maar aan de naam midfondvlucht te kunnen komen.
In het programmaboekje van mijn afdeling zie ik 24 vluchten voor de oude duiven, 11 vluchten voor de jongen en 6 navluchten voor jong en oud. In totaal dus 41 vluchten waarvan de helft vitessevluchten zijn! Wanneer we dan bovendien nog deze vluchten (bij de oude duiven dus ook!) allemaal in groepjes gaan lossen zijn de rapen helemaal gaar. We leiden onze duiven op als watjes en vragen gewoon om ellende en grote verliezen van zodra onze duiven even uit koers zijn geraakt of toevallig in een andere lossing vallen. Omdat ik die grappen zat ben gaf ik reeds twee jaar geen duiven meer mee op de navluchten. De uitslagen zijn te voorspelbaar en hebben met een normaal concoursverloop soms nog weinig te maken. Ik was echter wel nieuwsgierig of ik mijn mening kon staven en ging dus de duiven opzoeken op die korte navluchtjes. Op sommige plekken in de voorvlucht zag ik ganse kooien duiven. Honderden samen. Wie toevallig daar woont hoeft ze maar te scheppen dacht ik. Dit is geen gebrek aan respect voor de winnaars. Het is een nuchtere vaststelling. Dit heb ik in België nooit meegemaakt. Ik moet dan ook concluderen dat onze duiven omwille van die lossingen in kleine groepjes samen blijven tot op het allerlaatste ogenblik. Hoe hoger de snelheden liggen, hoe meer dit fenomeen uitgesproken is. Zo krijgt men ook kettinguitslagen. Dit wordt bijvoorbeeld nog maar eens bewezen door het volgende voorval van dit jaar. We speelden in het weekend van 8 mei afdelingsvlucht Sourdun (alles samen los) en vitessevlucht Peronne (los in groepjes). Door de slechte weersomstandigheden kwamen echter alle duiven terug naar Strombeek. Daar werden deze van Sourdun samen gelost en deze van Peronne in de fameuze groepen. Wat een verschil in uitslag! Gewoon om koud van te worden. Van de fouten die dan nog kunnen gemaakt worden door in groepen te gaan lossen zullen we nog maar zwijgen.
Ik durf gewoon ons vliegprogramma niet meer te tonen in België. Die mensen geloven me niet of denken dat we gek zijn. Een rampvlucht met grote verliezen is soms nooit te vermijden en daar moeten we ons bij neerleggen. Dit hoort bij het duivenspel. Ik ben er echter (samen met veel liefhebbers) van overtuigd dat we veel verliezen kunnen voorkomen door juist wel samen te lossen. Gezien we op de vitesse toch per rayon spelen zal het mij worst wezen of de duiven in het oosten of het westen veel meer of minder meters maken dan bij ons. Ik weet wel dat mijn duiven dan iets zullen geleerd hebben!
Maar nu terug naar de medische kant van Uw vraag. Een duif kan inderdaad op een week tijd sterk veranderen in vorm. Gezien U een ervaren liefhebber bent en dat ook aan Uw prestaties te zien is, geloof ik echter niet dat deze duiven werkelijk te ziek zijn geweest om thuis te geraken. Dan had U zeker iets opgemerkt aan uw duiven. Door kopziekten kunnen duiven zich wel minder goed gaan oriënteren, maar vaak ziet men dan dat ze wel nog vlot na elkaar vallen, maar net te laat. Dit zijn over het algemeen de eerste tekens. Ik zou dus niet in paniek geraken, en hooguit overwegen om snel even bij een duivenarts langs te gaan voor een keeluitstrijkje en een vluchtig onderzoek van de luchtwegen. Dan bent U zeker en gerustgesteld.
Het goede nieuws is dus dat u waarschijnlijk niet aan uw duiven hoeft te gaan kuren, maar het slechte nieuws is dat u vermoedelijk ook voor de zware taak staat de beleidsmensen te proberen overtuigen om de lossingen in de toekomst anders aan te pakken. Niet in twee, drie, vier of vijf groepjes maar alles samen eruit. Op zijn Belgisch zeg maar. Maar dan wel met onze lossingsverantwoordelijken die iets voorzichtiger zijn dan de Belgen bij het beoordelen van de weersomstandigheden.
Vraag: De duiven gaan straks weer in de rui. Naar ik hoorde mag je dan niets aan de duiven verstrekken behalve voer en water. Is dat zo?
Antwoord: Dit klopt maar gedeeltelijk. Een goede ruimengeling is onontbeerlijk. Dergelijke samenstellingen bevatten de nodige hoeveelheden eiwit en vet om de duiven lekker door de rui te laten komen. Ik zou bijna durven zeggen, wat heel veel duiven tijdens het vliegseizoen te veel krijgen aan zwaar voer, kunnen ze veel beter tijdens de rui goed gebruiken. Zeker vroeger, maar ook nu geven nog veel melkers tijdens de rui duiventhee. Dit omwille van de looiende, zuiverende eigenschappen. Tegenwoordig bestaan er evenwel kant en klare producten die de nodige aminozuren, sporenelementen, en vitamines bevatten om mee door de rui te komen zonder thee te zetten. Let op met thee, het goedje blijft maar hooguit 1 dag goed. Dus dagelijks de drinkpot verversen. Als belangrijkste aminozuren voor een goede inpluiming denk ik vooral aan methionine en cystine.
Het is inderdaad zo, dat U tijdens de rui best uitkijkt met het geven van medicijnen. Sommige producten kunnen veerbeschadiging veroorzaken. Zo zijn er bijvoorbeeld ontwormingsmiddelen in de handel die de veerstructuur kunnen beschadigen. Ook met bepaalde antibiotica moet men uitkijken. Als men de duiven wenst te kuren is het dus beter dit buiten de rui te doen. Een geelkuur met bijvoorbeeld ronidazole kan dan weer geen kwaad.
Wat zeker belangrijk is, hou de duiven goed luizenvrij. Nieuwe, zachte veertjes zijn veel gevoeliger voor parasieten. Beschadigingen blijven gans het volgende vliegseizoen zichtbaar! Hopelijk heeft U daarmee een kort antwoord op Uw vraag.
Graag wil ik U echter voor alle details betreffende de rui verwijzen naar een artikel van mij dat verscheen in nummer 46 van het NP-Orgaan november 2003. Als internetgebruiker kunt U het nu ook eventueel nalezen op www.duivenrubriek.nl